Het Nederlands Openluchtmuseum

Het zat al een poos in de planning, maar wanneer we wel tijd hadden om er naartoe te gaan, dan zat het weer tegen. Nu hadden we allebei mee, dus gingen we de reis naar Arnhem maken, om te genieten van een lekker dagje er op uit.

Rustig dagje

Het beloofde al vroeg een warme dag te worden, ideaal voor het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem. Het is er groot, zanderig en veel speelt zich buiten af. Ik kom er al jaarlijks sinds ik een klein meisje ben, Ger was er nog nooit geweest. Het enige wat hij van mij hoorde was dat het leuk was en je er vroeg naartoe moest om alles te kunnen zien. Toen we er aankwamen, bleek de parkeerplaats niet al te vol te staan. Tot mijn grote opluchting. Wat ik ook handig vind, is dat ze speciale rolstoelroutes hebben. Niet alle wegen zijn er rolstoelvriendelijk, maar vroeger hielden ze er helemaal geen rekening mee.

Een stap terug in de tijd

Het eerste wat je ziet als je binnen komt, is een tramstation van rond 1920. Het mooie is dat je er met een rolstoel ook in kan. Ze hebben op alle stopplekken een brug staan. Wij sloegen echter linksaf en stapten daarmee de negentiende eeuw in. Oude boerderijen waar je in kon om te kijken, een wielmaker, een lijnzaadolie molen. Je kon het zo gek niet bedenken. Ook de voorloper van een AZC zagen we, een plek waar de Molukkers vroeger verbleven als ze in Nederland wilden komen wonen.

De Zaanse Schans

Na een poosje lopen, kom je aan bij de Zaanse Schans, een zeer populair gedeelte van het museum. Wanneer je de brug over gaat, ben je niet langer meer in 2019. Er zit een oud café, waar je even kunt bijkomen van de lange wandeling. Een bakkerij waar je allerlei streekproducten kunt halen uit heel Nederland. Ze maken alles zelf in de bakkerij, in een oude oven. Op het pleintje kun je lekker poffertjes eten, ook is er voor de kinderen genoeg te doen. Ze kunnen daar namelijk met oude fietsen, skelters en oude hoepels spelen. Niet ver buiten de Zaanse Schans zit een oude wasserij en een weverij, bij de weverij houden ze vaak demonstraties hoe een oud weefgetouw werkt. Ernaast zit een gebouw, waar ze met een hele oude houten camera foto's maken, je kunt daarbij in ouderwetse kostuums zitten. Ze maken echt mooie foto's

Een plek voor "echte" mannen

Hij mag niet ontbreken, de smidse. Een gebouw waar de binnenkant niet anders beschreven kan worden als een chaotisch, doch geordende, mancave. Hier worden op ouderwetse wijze metalen spullen gemaakt voor het museum. Tegelijk krijg je een demonstratie van de vriendelijke mannen die er hun hart en ziel aan hebben verpand. Iets verderop hebben ze een gebouw geheel gewijd aan Van Gend en Loos, de DHL van weleer. Er aan vast hebben ze een stuk van een oude station gebouwd met nog vracht treinstellen die volgens mij uit de jaren veertig van de twintigste eeuw stammen. Recht er tegenover staat de herbouwde tramremise uit Arnhem. Deze werd in de Tweede Wereldoorlog volledig verwoest. Je kunt er binnen zien hoe het ooit was, met allemaal trams uit 1920 a 1930. Je kunt zelfs onder de tram doorlopen. Het grappige is dat de meeste trams in het Openluchtmuseum afkomstig zijn uit Rotterdam. Ook degenen die door het hele park rijden.

Zuivelfabriek Freia

Geheel in oude staat, met oude machines en geur is daar kaasfabriek Freia. Binnen zie je hoe kaas werd gemaakt, je kunt het zelfs proeven, als je wilt. Binnen zie je diverse foto's hangen van de mensen die er ooit werkten. Dit waren, tot grote schrik van de meeste mensen, jongens vanaf een jaar of vijf. Ook zij zorgden voor brood op de plank thuis. Toch werd er begin 1900 geprotesteerd tegen kinderarbeid en de gevaren ervan. De enorme banden waar de machines mee aangedreven werden, konden dodelijk zijn. Tot ons plezier kwam ineens een oude auto van Freia de hoek om. Ger en de bestuurder raakten aan de praat en al snel ging het over, u raad het al, oude auto's. Al geef ik toe dat ik er nooit echt bij stilstond hoe autobanden tot stand waren gekomen, best interessant.

Even rusten

Na Freia gingen we even op een bankje in de schaduw zitten om wat te drinken. We genoten van de stilte en het uitzicht. Je kunt je nu niet meer voorstellen dat het ooit normaal was, de stilte. Ons volgende plekje was een plaggenhut, voor de allerarmsten, maar ze hadden gelukkig een dak boven hun hoofd. Er recht tegenover lag echter een zeer rijke boerderij, een sterker contrast dan deze boerderij en de plaggenhut is er niet. Onderweg kwamen we nog een schooltje en een pannenkoekenherberg tegen. De laatste sloegen we over en we betraden een prachtig bijgehouden kruidentuin. Het zag er niet alleen mooi uit, maar het rook er vooral lekker. Er naast ligt een imkerij, waar de bijen echt druk waren met hun honing. Ze hadden ook genoeg middelen tot hun beschikking om honing te maken, want ernaast lag een kwekerij vol met bloemen en planten.

De Goede Moordenaar

De Goede Moordenaar is de naam van het café langs de tram. Geen echte alledaagse naam voor een café. In het aansluitende deel van het café was een stuk over de Eerste Wereldoorlog. Ook kun je er tegenover beugelen, iets wat drie mannen enthousiast deden, met veel herrie. Wij kozen ervoor de bierfabriek in te gaan. Zo zie je hoe het door de eeuwen heen gemaakt werd. Van zwaar handwerk, naar machinaal. Ook mocht je het bier van het seizoen proeven, die door het Openluchtmuseum zelf gebrouwen wordt, een wit biertje, heerlijk voor warm zomerdagen. We hebben zelfs een kruik wit bier gekocht en een tripel met een glas. Zo heb je altijd nog een leuke en lekkere herinnering.

Van 1900 naar 1975

In vier arbeiderswoningen die aaneen zitten, zie je hoe het wonen voor normale arbeiders in 75 jaar veranderd. Hoe je van een kleine keuken met een wc buiten, naar een keuken met alle gemakken en een wc binnen gaat. Zo snel gingen de veranderingen binnen een korte tijd. We kwamen erna bij een appelstroperij maker aan, ook een lastig baantje. Er was ook een gebouw van het Groene Kruis nabij, met zeer realistische, maar enge poppen. Wel grappig om te zien dat het ook een badhuis was.

Uw tijd is om

We hadden nog niet alles gezien, maar de tijd was voorbij. Het was tijd om weer naar de ingang te gaan. Wij waren niet de enigen die nog niet alles gezien hadden. Ger vond het mooier dan verwacht en dat merkte ik aan de hoeveelheid foto's, hij had er 141 gemaakt. We gaan zeker weer terug, dan gaan we eerst kijken naar wat we gemist hebben.