Giro d'Italia
Het is weer zover en ik zit er al helemaal klaar voor. De Giro d'Italia is één van mijn favoriete wielerrondes. De omgeving en het wielrennen zijn een prachtige samensmelting van rust en spanning. Lukt het een Nederlander te winnen? Of een Italiaan voor eigen volk? Of wordt het een hele andere nationaliteit?
Ik volg deze wielerronde al sinds kind. De laatste jaren betrap ik mijzelf erop dat ik na bijna drie weken kortere nagels heb. Al helemaal sinds de Nederlanders het zo goed doen. Ik hou mijn adem in als ze bergaf gaan van de steile bergen of de haarspeld bochten in een snel tempo proberen te nemen. Kortom, ik ben verknocht aan wielersport. In 2016 waren ze in Nederland, ik was toen bij de start in Arnhem. Het was een heel spektakel en het was leuk de wielrenners in levende lijve te zien.
Hoe het begon
De Gazette dello Sport kondigde op 7 augustus 1908 de Giro d'Italia aan, dat is alweer 102 jaar geleden. De allereerste Giro d'Italia ging van start op 13 mei 1909 op het Lorettoplein in Milaan en hij eindigde ongeveer drie weken later in Bologna. De eerste winnaar van de Giro d'Italia was Dario Beni. De wielerfietsen waren toen veel zwaarder en men moest zijn eigen banden om de nek mee dragen. Reed hij lek, dan was er geen auto die je even kwam helpen, dan moest je dat zelf doen. Er werd niet volop over voedsel, diëten, doping en hoogtestages gepraat. Er werd ook niet gecommuniceerd, de wielrenner reed, niet in het belang van een team, maar zelf.
Records en andere opmerkzaamheden
De winnaar van de 100ste Giro d'Italia was niemand minder dan de Nederlander Tom Dumoulin.
De Giro d'Italia kon al die 102 jaar slechts drie mannen die het wisten te presteren om hem maar liefst vijf maal te winnen.
⦁ Alfredo Binda in 1925, 1927, 1928, 1929 en 1933
⦁ Fausto Coppi in 1940, 1947, 1949, 1952 en 1953
⦁ Eddy Merckx in 1968, 1970, 1972, 1973 en 1974
Mario Cipollini was recordhouder van de meeste etappe zeges in de Giro d'Italia, namelijk 42 keer.
Eddy Merckx heeft het meest van allen de roze trui gedragen, maar liefst 77 maal.
Het kleinste verschil ooit van het winnen van de Giro d'Italia, was in 1948. Hij werd beslist door Fiorenzo Magni en Ezio Cecchi met maar 11 seconden.
Een echte held van de Giro
Gino Bartali was een dubbele held. Hij was een held voor de Italianen, niet alleen vanwege zijn goede prestaties in de Giro d'Italia, maar ook zijn werk voor het Italiaanse verzet in de Tweede Wereldoorlog. Gino Bartali werd in 1914 in Florence geboren, hij was een echte plattelandsjongen. Hij begon op zijn dertiende jaar met fietsen, zijn werk in een fietswinkel doeg hier mede aan bij. Gino werd prof in 1935 en maakte een goede start. Hij won de Giro d'Italia in 1936 en het bergklassement. Het bergklassement zou hij nog 6 keer winnen. In het hetzelfde jaar hing hij bijna zijn fiets aan de wilgen, nadat zijn broer Giulio, bij een race ongeluk om het leven kwam. Men wist Gino te overtuigen door te gaan en het jaar erop won hij de Giro d'Italia weer. In 1937 deed hij mee aan de Tour de France, maar deze verloor hij. De Tour de France wist hij echter wel in 1938 te winnen.
Er kwam een breuk voor de Giro d'Italia in de Tweede Wereldoorlog. Benito Mussolini was een groot fan van Gino en hij was dol op wielrennen. Gino haatte fascisten en ook de Duitsers. In de Tweede Wereldoorlog ging hij daarom ook bij het Italiaanse verzet. Ook verborg hij een Joods gezin bij hem thuis. In het frame van zijn fiets verborg hij berichten van het verzet en reed deze, op zijn fiets, door heel Italië. In de eerste instantie durfden de Duitsers hem niet te arresteren, omdat Benito Mussolini een groot fan van hem was. Uiteindelijk gebeurde het toch en sloeg de Sicherheitsdienst hem in de boeien. Hij werd door hen en de fascisten ondervraagd en zijn leven stond letterlijk op het spel. Toch overleefde hij de Tweede Wereldoorlog, waar velen stopten met wielrennen, stapte Gino weer op.
In 1948 won Gino de Tour de France en hij werd opnieuw de held van Italië. Gino kreeg Fausto Coppi als teammaat en de twee haatte elkaar intens. Waar Gino de rokende en drinkende plattelandsjongen was, was Fausto Coppi de moderne renner uit het rijke noorden van Italië. Gino was zeer gelovig en nam zijn altaar altijd met zich mee. Hij werd ook gezegend door het Vaticaan en al snel werd hij Gino de Vrome genoemd. Toch was hij een echte pessimist. Hij verdacht Fausto Coppi ervan doping te gebruiken en rommelde vaak in diens prullenbakken voor bewijs. Gino vond geen bewijs. In 1954 beëindigde hij zijn carriere.
De zwaarste Giro d'Italia ooit
De zwaarste Giro d'Italia ooit is alweer een poos geleden. Het was 1914, de laatste voor de Eerste Wereldoorlog. Men legde maar liefst 3162 km af. De winnaar van de Giro d'Italia deed er maar liefst 135 uur, 17 minuten en 56 seconden over. De nummer twee had zelfs 2 uur achterstand. De allerlaatste renner deed er 17 uur en 21 minuten langer over. De zwaarste rit was die van Bari naar l'Aquila. De klassementsleider Giuseppe Azzini werd de volgende dag meer dood dan levend aangetroffen in een graanschuur, dit was een rit van 428 km. De langste ooit was datzelfde jaar maar liefst 430 km, van Lucca naar Rome. Iedereen overleefde de Eerste Wereldoorlog en stapte weer op.
Truien en Mascotte
Net als alle rondes heeft de Giro d'Italia voor elk klassement een andere trui.
Maglia Rosa (roze trui) - klassementsleider
Maglia ciclamino (paarse trui) - puntenklassement
Maglia azzurra (blauwe trui) - bergklassement
Maglia bianca (witte trui) - beste renner onder de 25 jaar
De mascotte van de Giro d'Italia kent vele verschijningen, maar nu heet hij Lupo Wolfie. De naam zegt het al, hij is een wolf.
Veel kijkplezier